ای مسافر! ای مسافر تنها!

در کدامین دیار قدم می زنی! آیا به دیار
ما هم می آیی؟ به دیار ما که آرزوی آمدنت را در دل قاب کرده ایم.به دیار ما که روز
های جمعه عمرمان را بدون تو سپری م یکنیم  و احساس سرد  بودن بی تو در تمام
وجودمان رخنه کرده است.

می دانی که همیشه به یادت هستم.در دلم
نهالی از انتظار کاشته ام که با آب دیدگان آن را سیراب میکنم.بیا که چشمه ی صبرم
تنها با آمدن تو خواهد جوشید.

ای مسافر! ای همسفر با دعا و راز و نیاز
عارفانه سوخته دلان،ای آفتاب منتظران، میدانی که هر شب مشق صبر می نویسم.جمله های
غربت و تنهایی تمام خطوط دلم را پر کرده است و پیوسته بر تار و پود جانم چنگ می
کشد.مشقم را پایانی نیست جز امضای ظهورت.

سالهاست که قایق کاغذی دلم را با هزاران
آرزو ، تنها و به امید دیدار تو بر ساحل انتظار به آب انداخته ام.بیا که می ترسم
به گل بنشیند.

بیا که گل عمرم را بقایی نیست........