مدینه برای چندمین بار ،در سوگ او گریست و فوج فوج مردم ،غمگین و سوگوار ،سالروز رحلت رسول خدا را به یاد آوردند.رحلت او داغی سنگین بود و به خاک سپردنش ،داغی دیگر و سنگین تر.سیل اشک، از دیدگان جاری بود،تشییع کنندگان،ناباورانه در پی جنازه ی مطهرش به سوی بقیع رهسپار  می شدند و مدینه تعطیل شد و هر خانه ای، ماتمکده.او چهارمین معصومی بود که در بقیع ،به خاک سپرده شد و خوشا به حال بقیع که پیکر پاکش را در در بر کشید. در آن سالهای سیاه ، که ابرهای سلطه ی امویان و عباسیان،آسمان جهان اسلام را تاریک کرده بود . تنها  خورشید وجود او ،به اسلام و قرآن جان بخشید و یخ های ظلمت را آب کرد.وقتی با تابش مهر درخشان فضایلش ،مجالی برای خود نمایی شب پره ها نماند......آری در آن زمان بود که خفاشان کورسو نگذاشتند فروغ فروزانش جلوه گری کند و این گونه بود که او در عین نفوذ و محبوبیت همچنان مظلوم ماند و مظلوم آرمید.

و بشنوید از اندرزهای سبزش

نادان بخشنده،بهتر است از عابد تنگ تظر.

کمال هر کار نیک در سه چیز است:شتاب کردن در آن ،ناچیز دانستن آن و پنهان داشتن آن.

گذشت زکات پیروزی است.

کاملترین مردم از نظر عقل،خوش اخلاق ترین آنهاست.

خلق خوش،گناه را ذوب میکند،همچنان که که خورشید یخ را آب میکند.

بخشش به منزله ی زکات نعمت های خداست.

علاقه به دنیا موجب غم و اندوه است و بی علاقگی به آن ،آسایش تن و جان را به دنبال می آورد.

این سخنان قطره ای بود از اقیانوس بیکران فضیلتش تقدیم به عاشقان ولایت و رهروان راه هدایت .به امید آن که چراغ راه زندگی همگان باشد.

                                                                                                                                                                      التماس دعا