گفت:فقیرم

گفت:فقیرم!باور کنید.

گفتند:نه.نیستی

گفت:شما از حال و روز من خبر ندارید.

و حال و روزش را تعریف کرد.گفت که چه قدر دستهایش خالی است و چه سختی هایی شب و روز می کشد.

ولی

امام صادق(ع)فقط نگاهش می کرد.

گفت:به خدا قسم که چیزی ندارم.

گفتند:صد دینار اگر به تو بدهم حاضری بروی و همه جا بگویی از ما متنفری؟از ما فرزندان رسول خدا.

گفت:نه!به خدا قسم نه.

هزار دینار؟

نه به خدا قسم نه!

دهها هزار دینار؟

نه!باز هم دوستتان خواهم داشت.

گفتند:چه طوری می گویی فقیری وقتی چیزی داری که به این قیمت گزاف هم نمی فروشی؟

"چه طور می گویی فقیری  وقتی کالای به قیمت  ما در دارایی تو هست؟"