انتظار قصه ي تكرار تپيدن قلب هاست ... قصه ي تكرار اميد ، اميد آمدن آن يار سفر كرده ... انتظار قصه ي يك عشق است، يك عشق ديرين ... عشقي كه با تولدمان، تولد يافت و با زيستنمان زيست ، اما هرگز دوست ندارم كه با مردنم بميرد ... قصه ي اين عشق حكايت از هويت ما دارد ...غروب هاي جمعه كه مي گويند وقت ملاقات تمام است ، باشد جمعه اي ديگر ، بغض ها ديگر امانم نمي دهد . قلبم را تپيدن نمي خواهد ...شريان حياتم را اميد جاريست، اميد به اينكه او مي آيد ... نه شايد ... قطعا مي آيد...هر صبح عهدمان را با او تازه مي کنيم و جمعه ها را با ندبه ي عشق خانه دل را مي آراييم و كلبه ي ديدگان را آب و جارو مي كنيم تا قدم نهد بر اين آشيانه ي حقارتمان ... باشد كه حضورش را هزاران هزار بار نشان فخر كنيم بر در كلبه ي دلمان ...او مي آيد ... او، حتما مي آيد...
